Uit onderzoek blijkt dat in 2030 de kosten voor de productie van groene waterstof in Duitsland lager zullen zijn dan die voor de import van groene waterstof

Uit een uitgebreide analyse van het Wuppertal Instituut voor Klimaat, Milieu en Energie in de Duitse stad Wuppertal blijkt dat Duitsland meer aandacht zou moeten besteden aan de uitbreiding van de binnenlandse productie van groene waterstof.

Duitsland heeft de import van groene waterstof misschien tot een kernpunt van zijn waterstofstrategie gemaakt, maar een nieuwe analyse van het Wuppertal Instituut suggereert dat Duitsland zichzelf in de voet zou kunnen schieten als het zich niet meer zou richten op de binnenlandse productie van groene waterstof.

Tegen 2030 zullen de kosten voor de productie van groene waterstof in Duitsland lager zijn dan die van hernieuwbare waterstof die uit het buitenland wordt geïmporteerd, en waarschijnlijk net zo concurrerend zijn met waterstof die wordt geïmporteerd via pijpleidingen uit Noord-Afrika en de Europese buurlanden.

In opdracht van de NRW Renewable Energy Association heeft het Wuppertal Instituut voor Klimaat, Milieu en Energie onlangs een uitgebreide analyse uitgevoerd van twaalf onderzoeken sinds 2021.

Volgens het Wuppertal Instituut zullen de kosten van de lokale waterstofproductie in Duitsland in 2030 naar verwachting 0,07-0,13 euro/kWh bedragen. Aangezien 1 kg waterstof gelijk staat aan ongeveer 33,3 kWh bij omstandigheden met een lagere calorische waarde, zullen de kosten van de lokale waterstofproductie in Duitsland is ongeveer 2,33-4,33 euro/kg of 2,53-4,71 US dollar/kg.

Daarentegen suggereert de studie dat de kosten van geïmporteerde waterstof uit langeafstandstransport zoals Amerika in 2030 0,09-0,21 euro/KWH (2,99-6,99 euro/kg) zullen bedragen, terwijl de kosten van geïmporteerde waterstof via pijpleidingen worden geschat. bij 0,05-0,15 euro/KWH (1,67-5,00 euro/kg).

Uit de analyse bleek dat in alle twaalf onderzoeken de laagste waterstofkostenvoorspelling betrekking had op de levering van waterstof aan Duitsland via pijpleidingen vanuit Spanje, Oost- en Noord-Europa en Noord-Afrika. Tegelijkertijd is het laatste onderzoek optimistischer dat de kosten van de import van waterstof naar verwachting verder zullen worden verlaagd.

Duitsland is momenteel bezig met het actualiseren van zijn nationale waterstofstrategie, en uit gelekte ontwerpen blijkt dat, hoewel het land naar verwachting zijn doelstelling voor elektrolyse-installaties tegen 2030 zal verdubbelen tot 10 GW, Duitsland nog steeds van plan zal zijn om in 50-70% van zijn vraag naar hernieuwbare waterstof te voorzien door middel van import in 2030.

Ondertussen heeft Robert Habeck, de Duitse vicekanselier en minister van Economische Zaken en Klimaat, de afgelopen jaren een charmeoffensief gevoerd, waarbij hij memoranda van overeenstemming heeft bereikt en ondertekend met potentiële waterstofexporteurs zoals Australië, Brazilië, Egypte, Namibië en Zuid-Afrika.

In het kader van zijn H2Global-programma is Duitsland ook het eerste land dat een speciale veiling lanceert voor de import van groene ammoniak, methanol en synthetische vliegtuigbrandstof, die nu naar verwachting in de hele EU zal worden uitgerold.

Maar het rapport stelt dat de Duitse regering op korte termijn haar inspanningen moet opvoeren om waterstofcapaciteit dichter bij huis op te bouwen.

Dr. Manfred Fischedick, president en wetenschappelijk directeur van het Wuptal Instituut, is van mening dat het versterken van de binnenlandse groene waterstofeconomie zinvol is, vooral vanwege de daarmee samenhangende toegevoegde waarde in het land, en dat de kostenvoordelen van het importeren van waterstof andere voordelen van de productie niet compenseren. waterstof in eigen land.

Bij het onderzoek wordt echter wel de kanttekening geplaatst dat het scenario waarin de totale vraag naar waterstof naar verwachting zal toenemen, ook een grotere afhankelijkheid van geïmporteerde waterstof met zich meebrengt.

Terwijl de vraag naar waterstof in alle sectoren in Duitsland, inclusief industrie en energie, tegen 2030 naar verwachting tussen de 29 en 101 TWH zal liggen, suggereren schattingen voor 2045 of 2050 dat de vraag tussen de 200 en 700 TWH zou kunnen liggen.

Tegen 2050 zal de kostenkloof tussen de binnenlandse productie van waterstof en de import ervan in het buitenland kleiner worden, terwijl de import van waterstof via pijpleidingen goedkoper zal worden.

Halverwege deze eeuw zullen de kosten van lokaal geproduceerde waterstof in Duitsland 0,07-0,09 euro/kWh (2,33-2,99 euro/kg) bedragen, vergelijkbaar met de kosten van de import van waterstof over zee met 0,07-0,11 euro/kWh (2,33-3,66). euro/kg). Tegen 2050 zullen de kosten van geïmporteerde waterstof via pijpleidingen ook dalen tot 0,04-0,12 euro/KWH (1,33-3,99 euro/kg).

Groene waterstof in plaats van blauwe waterstof

De rapportanalyse verwierp ook de import van blauwe waterstof uit Noorwegen op emissiebasis, waarbij werd opgemerkt dat zelfs onder de meest gunstige aannames voor upstream-emissies en koolstofafvangpercentages, blauwe waterstof nog steeds "aanzienlijk hogere broeikasgasemissies" zou produceren dan hernieuwbare waterstof. Bestaande productie-installaties voor blauwe waterstof bereiken een gemiddeld scheidingspercentage van slechts ongeveer 56 procent, waardoor de uitstoot van broeikasgassen met slechts ongeveer de helft wordt verminderd in vergelijking met grijze waterstof.

Het rapport laat ook zien dat blauwe waterstof die in andere landen, zoals de Verenigde Staten, wordt geproduceerd, voornamelijk gebruik maakt van fossiele gassen, en dat de upstream-emissies zelfs nog hoger zijn.

Vanwege het mislukken van eerdere pogingen om blauwe waterstof op te nemen in de definitie van de nieuwe richtlijn hernieuwbare energie, concentreert de EU de ontwikkeling momenteel uitsluitend op hernieuwbare groene waterstof, maar er zal waarschijnlijk ook een toenemende druk ontstaan ​​om de steun voor blauwe waterstof als onderdeel van de richtlijn opnieuw te beoordelen. van het komende marktpakket voor waterstof en koolstofvrij gas.